Έψαχνε την τρυφερότητα πίσω απ την οθόνη. Κι άλλο δεν έβλεπε από την παράσταση που το μυαλό του είχε σκηνοθετήσει, ποιος ξέρει σε ποιο χρόνο. Και στην παράσταση πρόφερε με τόση ευκολία τη λέξη "φίλος" που κοκκίνιζαν τα πλήκτρα από ντροπή, πώς στο καλό αυτά την έγραφαν σε τούτη τη δικτατορία, να επαναστατήσουν ήθελαν μονάχα. Ανέβαζε ψυχές στα πλήκτρα και μπλαβισμένες απ τα χαστούκια των δακτύλων χρωμάτιζαν το ποιημα που δεν έλεγε να αναδυθεί από το εγώ δηλητήριο. Και πίσω η άνοιξη, ο χειμώνας μπροστά, μια ακινησία τόσο μεγάλη που τα μέλη σταμάτησαν να κινούνται και να χειροκροτούν. Οι προβολείς αναμμένοι και το μακιγιάζ μετανάστευε κυνηγημένο απο τον ιδρώτα σε άλλη θέση, μπλε σκιά σύρθηκε κάτω από τα μάτια και το κραγιόν μια τεθλασμένη γραμμή που δεν έλεγε να λιώσει έστω για έναν κύκλο τον παγετό της ασπράδας παρά μόνο την ίριδα βελόνιαζε με ονόματα που ποτέ η κόρη δε θα έβλεπε. Αυξήθηκαν κι οι θεατές, κλωνοποιήθηκαν τα μέλη, η παράσταση τούτη είναι τέλεια, άξιζε τα λεφτά της, μόνο που η τελεία δεν τυπωνόταν πάνω στην αυλαία και έγειραν να κοιμηθούν εξουθενωμένοι. Μια στάλα ύπνος έπεσε στα λόγια που εκείνος πρόφερε κι αυτά μετανάστευαν από το ένα πόδι στο άλλο κι από το άλλο στο τρίτο και να και στο τέταρτο χέρι, στο πέμπτο μάτι, μπερδεύτηκαν και τ αυτιά και πού να δώσουν το σήμα στον εγκέφαλο, ακινησία νοήματος, ακινησία διαλόγου, μόνο η τελεία είπε να κινηθεί και έπεσε με ορμή πάνω στην αυλαία σε μια απόπειρα να δραπετεύσει. "Επιτέλους" θα αναφωνούσαν τα μέλη. Μα οι θεατές βυθισμένοι στον ύπνο αυτόν, δεν είδαν ποτέ αυτό που τόσο πρόσμεναν και τα encore τους ποτέ δεν ακούστηκαν. Γιατί τα πράγματα τα νεκροζώντανα κρύβουν και μια τελεία που μόνο οι ζωντανοί είναι ικανοί να δουν. Και στων νεκρών τα χέρια μεταμορφώνεται σε φράσεις που δε λένε να ολοκληρωθούν μα ανακυκλώνονται φτιάχνοντας τη δική τους παράσταση περιμένοντας την οθόνη να ανάψει.
Δημοσιεύθηκε: Fri Mar 03, 2006 2:41 pm Έγραψε η vel...
Δημοσιεύθηκε: Fri Mar 03, 2006 2:41 pm Έγραψε η vel...
