Χαρμόσυνα στα λέω. Αν ήμουν, αν ήμουν εδώ στο γυαλί που μπήγεται στις φλέβες σου, δες. Τα σύννεφα πυκνώσαν από τα όρνεα στο χθεσινό πεδίο μάχης. Οι σάρκες τους βομβαρδίζουν το αίμα μου που κυλά σχηματίζοντας τον κύκλο μιας ζωής που φαντάστηκαν να σαπίζει. Και ο Χειμώνας μπροστά, πίσω η Άνοιξη κηδεύει ακρωτηριασμένα τριαντάφυλλα και σκάγια. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι τρυφερό χόρτο να το φυσά ο αέρας, μα βάτα που καίγονται στην κόλαση. Και τα σκυλιά γίνονται λύκοι και στα μάτια τους σπιθίζει ακόμη και το αίμα. Για να λάμπει το πράγμα πιο καλά. Κουρασμένα λόγια από οργή. Κουρασμένα λόγια από μείνε, όχι εγώ φεύγω. Κουρασμένα λόγια από δε θέλω, δε θα ρθω, δε θα μείνω. Γκρίζαρε ο καπνός λευκά σεντόνια απειλώντας τη σάρκα με αποστροφή και γύμνια. Να ο κήπος, στον χαρίζω, με το παρελθόν σου ετοιμόγεννο από καινούρια όρνεα κι ένα πηγάδι να πίνει το μέλλον σου λόγια. Γι αυτό σου λέω, να κλαις κάθε που τσακίζεις τη νύχτα, να κλαις και να σηκώνεσαι. Όρθιος άνθρωπος να μυρίζεις τις σάρκες που πέφτουν στις σάρκες που κατοικούν στο "πρόκειται" να βγουν, μάννα εξ ουρανού, μέχρι να μπουκώσει το μυαλό από εικόνες που πλάθει, μέχρι να σπάσει ο φθόνος και η κακία σου αντάμα με το γυαλί που σε χωρίζει από τον Παράδεισο. Ίσως μετά ξαναγαπήσεις τον άνθρωπο αποστρέφοντας το βλέμμα από αγγελάκια της εικονικής σου πραγματικότητας. Όλα εδώ τελειώνουν πριν καν έρθουν μεσημέρια και οι σκιές υποκλιθούν σε ένα "αργά". Ψάξε το νωρίς και φύγε χαμογελώντας.
Δηµοσιεύθηκε: Thu Mar 02, 2006 1:35 am Έγραψε η vel...
Δηµοσιεύθηκε: Thu Mar 02, 2006 1:35 am Έγραψε η vel...
